Η πρώτη καταγεγραμμένη χρήση του όρου “μαύρη Παρασκευή” εφαρμόστηκε όχι σε αγορές διακοπών, αλλά σε χρηματοπιστωτική κρίση: συγκεκριμένα, στη συντριβή της αγοράς χρυσού των ΗΠΑ στις 24 Σεπτεμβρίου 1869. Δύο διαβόητοι χρηματοδότες της Wall Street, ο Τζέι Γκουλκαι ο Τζιμ Φισκ, δούλευαν μαζί για να αγοράσουν όσο περισσότερο μπορούσαν από το χρυσό της χώρας, ελπίζοντας να οδηγήσουν την τιμή του χρυσού στον ουρανό και να τον πουλήσουν μετά για εκπληκτικά κέρδη. Την Παρασκευή του Σεπτέμβρη, η συνωμοσία αποκαλύφθηκε, στέλνοντας το χρηματιστήριο σε ελεύθερη πτώση και χρεωκοπώντας όλους  τους βαρόνους της Γουόλ Στριτ και τους αγρότες.

Η πιο συχνά επαναλαμβανόμενη ιστορία πίσω από την παράδοση της Μαύρης Παρασκευής που σχετίζεται με τα ψώνια μετά τις ευχαριστίες, την συνδέει με τους λιανοπωλητές.
Μετά από ένα ολόκληρο έτος λειτουργίας τα καταστήματα υποτίθεται ότι υπολογίζουν τον ισολογισμό την επομένη της ημέρας των Ευχαριστιών, κατά την οποία έχουν κάνει μεγάλα κέρδη. Αν και είναι αλήθεια ότι οι εταιρείες λιανικής χρησιμοποιούσαν για να καταγράφουν τις απώλειες το κόκκινο και τα κέρδη το μαύρο, όταν έκαναν τη λογιστική τους, αυτή η εκδοχή της Μαύρης Παρασκευής είναι η επισήμως εγκεκριμένη-αλλά λίγο ανακριβής-ιστορία πίσω από την παράδοση.

Τα τελευταία χρόνια, εμφανίστηκε ένας άλλος μύθος που δίνει μια ιδιαίτερα άσχημη τροπή στην παράδοση, ισχυριζόμενος ότι πίσω στο 1800 οι ιδιοκτήτες της φύτευσης μπορούσαν να αγοράσουν σκλάβους με έκπτωση την επομένη της ημέρας των Ευχαριστιών. Αν και αυτή η εκδοχή των ριζών της Μαύρης Παρασκευής έχει δικαιολογημένα οδηγήσει ορισμένους να καλούν για μποϊκοτάζ των διακοπών λιανικής, δεν έχει καμία βάση στην πραγματικότητα.

Η αληθινή ιστορία πίσω από τη μαύρη Παρασκευή, ωστόσο, δεν είναι τόσο ηλιόλουστη όσο οι λιανοπωλητές μπορεί να έχουν να πιστεύουν. Πίσω στη δεκαετία του 1950, η αστυνομία στην πόλη της Φιλαδέλφεια χρησιμοποίησε τον όρο για να περιγράψει το χάος που ακολούθησε την ημέρα μετά τις ευχαριστίες, όταν ορδές των προαστιακών αγοραστών και των τουριστών πλημμύρισαν στην πόλη πριν από το μεγάλο στρατό-ναυτικό παιχνίδι ποδοσφαίρου που διεξαγόταν  το Σάββατο κάθε χρόνο. Όχι μόνο οι ένστολοι δεν  μπορούσαν να πάρουν ρεπό, αλλά έπρεπε να κάνουν πολύ μεγάλες βάρδιες για να αντιμετωπίσουν το επιπλέον πλήθος και την κίνηση. Οι κλέφτες θα επωφελούνταν επίσης από το τρελοκομείο στα καταστήματα προσθέτοντας τον πονοκέφαλο της επιβολής του νόμου.
Κατά την 1961, η “μαύρη Παρασκευή” είχε “στοιχειώσει” την Φιλαδέλφεια, στο βαθμό που οι έμποροι και οι ενισχυτές της πόλης προσπάθησαν ανεπιτυχώς να την αλλάξουν σε “Μεγάλη Παρασκευή” για να αφαιρέσουν τις αρνητικές συνδηλώσεις. Ο όρος δεν εξαπλώθηκε στην υπόλοιπη χώρα μέχρι πολύ αργότερα (πχ το 1985 δεν ήταν σε κοινή χρήση σε εθνικό επίπεδο). Ωστόσο, κάποια στιγμή στα τέλη της δεκαετίας του 1980, οι λιανοπωλητές βρήκαν έναν τρόπο να επανανακαλύψουν τη μαύρη Παρασκευή και να την μετατρέψουν σε κάτι που αντανακλούσε θετικά, και όχι αρνητικά, σε αυτούς και τους πελάτες τους. Το αποτέλεσμα ήταν  η ιδέα ότι η ημέρα μετά τις ευχαριστίες σηματοδότησε την περίσταση όταν τα καταστήματα της Αμερικής τελικά έδιναν κέρδος. (Στην πραγματικότητα, τα καταστήματα βλέπουν παραδοσιακά μεγαλύτερες πωλήσεις το Σάββατο πριν από τα Χριστούγεννα.)

Η ιστορία της Μαύρης Παρασκευής κόλλησε, και πολύ σύντομα οι σκοτεινές ρίζες του όρου στη Φιλαδέλφεια ξεχάστηκαν σε μεγάλο βαθμό. Από τότε, η μοναδική αγορά της μίας ημέρας μετατράπηκε σε τετραήμερη εκδήλωση και γέννησε άλλες «λιανικές αργίες», όπως το Σάββατο/Κυριακή και τη Δευτέρα του κυβερνοχώρου. Οι πιο αφοσιωμένοι αγοραστές  κατευθύνονται προς τα καταστήματα αμέσως μετά το γεύμα των Ευχαριστιών. Σύμφωνα με μια έρευνα από την Εθνική Ομοσπονδία λιανικής πώλησης, εκτιμάται ότι 135.800.000 Αμερικανοί σίγουρα σχεδιάζουν να ψωνίζουν το Σαββατοκύριακο των Ευχαριστιών (58,7 τοις εκατό των ερωτηθέντων), αν και ακόμα περισσότερο (183.800.000, ή 79,6 τοις εκατό) είπαν ότι θα μπορούσαν ή θα μπορούσαν να επωφεληθούν από τις ηλεκτρονικές προσφορές που προσφέρονται στην Κυβερνοδευτέρα.